Ontwikkelingsgeschiedenis

Superlegeringen op nikkelbasis (hierna „nikkellegeringen” genoemd) werden in de late jaren dertig ontwikkeld. Groot-Brittannië produceerde eerst de nikkel-based legering Nimonic 75 (Ni-20Cr-0.4Ti) in 1941; om de griezelsterkte te vergroten werd aluminium toegevoegd, en werd Nimonic 80 (Ni-20Cr-2.5Ti-1.3Al) ontwikkeld.De Verenigde Staten in het midden van de jaren veertig, de Sovjet-Unie en ē 110; in de late jaren veertig, en China in het midden van de jaren vijftig ontwikkelden ook nikkellegeringen.De ontwikkeling van nikkellegeringen omvat twee aspecten: de verbetering van de samenstelling van legeringen en de innovatie van de productietechnologie.In het begin van de jaren vijftig creëerde de ontwikkeling van vacuümsmelting-technologie voorwaarden voor de raffinage van nikkellegeringen die hoog aluminium en titanium bevatten.De meeste legeringen op basis van nikkel waren misvormde legeringen.Aan het eind van de jaren vijftig, door de verhoging van de bedrijfstemperatuur van turbinebladen, waren legeringen nodig om een hogere temperatuur sterkte te hebben.Hoe hoger de sterkte van de legering, het was moeilijk of zelfs onmogelijk om te vervormen.Daarom werd investeringsgiettechnologie gebruikt voor de ontwikkeling van een reeks goede Cast legering met hoge temperatuur sterkte.In het midden van de jaren zestig werden georiënteerde kristallijne en enkelvoudige kristallen superlegeringen en poedermetallurgische superlegeringen met een betere prestatie ontwikkeld.Om aan de behoeften van schepen en industriële gas turbines te voldoen, zijn sinds de jaren zestig een aantal hoog-chroom-nikkel-gebaseerde legeringen met een betere thermische corrosiebestendigheid en stabiele structuur ontwikkeld. In ongeveer veertig jaar van het begin van de jaren veertig tot aan het eind van de jaren zeventig is de bedrijfstemperatuur van nikkellegeringen gestegen van 700 176; C tot 1100 176C;een gemiddelde jaarlijkse stijging van ongeveer 10-vlakken 176C.