De opname van functionele groepen omvat werkwijzen zoals oxidatie (bijvoorbeeld oxidatie van peroxide of ozonoxidatie), aminering,   nitratie halogenering (bijvoorbeeld fluorering) en dergelijke. Deze subcategorie heeft het nadeel dat het effect opgedaan door de   oppervlakte behandeling   (d.w.z. bevochtigbaarheid) is onstabiel en degenereert in de tijd, leidend tot een tekort   houdbaarheid   van het behandelde oppervlak en opslaginstabiliteit. Gebrek aan stabiliteit van het behandelde oppervlak is een ernstig probleem, in het bijzonder voor   biopolymeren   gebruikt voor (in   vivo) medische toepassingen omdat dit kan leiden tot ongewenste kenmerken zoals verandering van de substraateigenschappen en / of een veranderd degradatieprofiel en dus mogelijk onvoorspelbare resultaten en / of ongewenste neveneffecten. Aan de andere kant, het enten van functioneel   monomeren   of polymeren op de oppervlakken is een stabieler / permanent alternatief (zie paragraaf   8.3.3 ).

Gebruikelijke technieken die worden gebruikt om functionele groepen op te nemen in het oppervlak van een   biopolymeer   omvatten   vlam behandeling straling   coronabehandeling, en   plasma , die de oppervlakte-energie van een biopolymeer kan verhogen. Vlambehandeling is nogal achterhaald   oppervlaktebehandelingstechniek.