blootstelling aan ultraviolet (UV) licht is een directe antimicrobiële benadering en de werkzaamheid ervan tegen verschillende stammen van luchtvirussen is al lang vastgesteld.Het meest gebruikte type UV-licht voor kiemdodende toepassingen is een lamp met een boog van kwik-damp onder lage druk die rond 254 8201;nm uitstraalt; recentelijk is gebruik gemaakt van xenon-lampmechnologie, die brede UV-spectrum6 uitstraalt.Hoewel deze lampen echter kunnen worden gebruikt om lege ruimten te ontsmetten, is rechtstreekse blootstelling aan conventionele kiemdodende UV-lampen in bezette openbare ruimten niet mogelijk, aangezien rechtstreekse blootstelling aan deze golflengten van kiemdodende lampen een gevaar voor de gezondheid kan zijn, zowel voor de huid als voor het oog.

Daarentegen is gebleken dat het UVC-licht (207 tot 222 8201;nm) even efficiënt is als conventioneel kiemdodend UV-licht bij het doden van micro-organisten11, maar studies tot op heden suggereren dat deze golflengten niet de menselijke gezondheidsproblemen veroorzaken die verband houden met rechtstreekse blootstelling aan conventioneel kiemdodend UV-licht.Kortom (zie hieronder) de reden is dat ver-UVC licht een reeks biologische materialen heeft van minder dan een paar micrometers, en dus kan het niet bereiken levende menselijke cellen in de huid of de ogen, wordt geabsorbeerd in het huidstratum corneum of de oculaire traanlaag.Maar omdat virussen (en bacteriën) zijn uiterst klein, ver-UVC licht kan nog steeds penetreren en doden.Tot nu toe heeft het UVC-licht potentieel dezelfde zeer effectieve kiemdodende eigenschappen van UV-licht, maar zonder de daarmee verbonden risico’s voor de gezondheid van de mens hebben verschillende groepen zo voorgesteld dat het licht van ver UVC (207 of 222-delen 8201;nm), dat kan worden gegenereerd met goedkope excimercampen, een potentiële veilige en efficiënte antimicrobiële technologie is. die kunnen worden ingezet op bezette openbare locaties.

De biofysisch gebaseerde mechanistische basis voor deze verre UVC-benadering is dat licht in dit golflengtebereik een zeer beperkte penetratiediepte heeft.Specifiek, ver-UVC licht (207-8211; 222-8201;nm) is zeer sterk geabsorbeerd door eiwitten via de peptide-binding, en andere biomoleculen, zodat zijn vermogen om biologische materialen te penetreren zeer beperkt is in vergelijking met, bijvoorbeeld, 254 8201;nm (of hoger) conventionele kiemdodende UV-licht Dit beperkte penetratie is nog steeds veel groter dan de grootte van virussenen bacteriën, tot nu toe UVC licht is even efficiënt bij het doden van deze pathogenen als conventionele kiemdodende UV-licht Echter, in tegenstelling tot kiemdodend UV-licht, ver-UVC licht kan niet doordringen noch de menselijke stratum corneum (de buitenste dode-cel huidlaag), noch de oculaire traanlaag, noch zelfs het cytoplasma van individuele menselijke cellen.Het UVC-licht kan dus geen levende cellen in de menselijke huid of het menselijk oog bereiken of beschadigen, in tegenstelling tot het conventionele kiemdodende UV-licht dat deze gevoelige cellen kan bereiken.